Jak odstraszyć psy od suki z cieczką – tabletki hormonalne. Jeśli właśnie planujesz wyjazd, a twoja suczka może w tym czasie dostać cieczkę, z pewnością zadajesz sobie pytanie, jak odstraszyć psy od suki z cieczką. Rozwiązaniem na ten czas może być podanie psu tabletek hormonalnych, które zatrzymają krwawienie. Zasadniczą funkcją gruczołów apokrynowych jest wydzielanie potu – substancji składającej się głównie z wody, tłuszczów, kwasu moczowego, mocznika, amoniak u, węglowodanów oraz związków mineralnych. Ostateczny skład potu jest uwarunkowany czasem wydzielania. Gruczoły apokrynowe produkują pot w wyniku procesów fizjologicznych. słaby. dobry. Zatoki okołoodbytowe u kotów to specjalne gruczoły, których ujście znajduje się w okolicy odbytu u zwierzęcia, w końcowym odcinku jelita grubego. W zatokach wytwarzana jest wydzielina o charakterystycznym, bardzo nieprzyjemnym (przynajmniej dla człowieka) zapachu. W świecie ludzi, jesteśmy zdominowani przez bodźce wzrokowe i słuchowe. Jednak w przypadku naszych czworonożnych przyjaciół, a zwłaszcza kotów, zmysł węchu odgrywa równie istotną, jeśli nie ważniejszą rolę. Kluczem do tego zjawiska są gruczoły zapachowe kota, które wykorzystuje do komunikacji z otoczeniem. Chociaż zjawisko to nie jest dla nas łatwo zrozumiałe, to jednak Na koniec pamiętaj: Twój kot będzie drapał! Drapanie jest instynktownym zachowaniem u kota i nie chodzi tu o ostrzenie pazurków. Na kocich łapach znajdują się gruczoły zapachowe – kiedy kot drapie, zostawia swój zapach. Drapanie to też koci sposób na stres i rozciąganie. W związku z tym pomyśl o zakupie drapaka dla kota U mojej Trusieńki czyściłam gruczoły okołoodbytowe, sporo się tam "treści" nazbierało i króliczka strasznie wonieje (co z kolei powoduje, że gania za nią Kapibarek i nawet znaczy ją moczem ). Ale mam wątpliwość taką jak Anna39 - po wyczyszczeniu gruczołów, jakby pod spodem, widać pod cieniutką, wręcz przezroczystą skórkę Dlatego gruczoły zapachowe rozmieszczone na ich ciele są dla nich bardzo ważnymi organami. A głaszcząc je po nich, pomagamy im tę komunikację uruchamiać. Feromony sprawują także zadania z zakresu systemu obronnego. Koty bronią się przed ewentualnymi napastnikami, właśnie pozostawiając po sobie różnego rodzaju ślady. Wyróżnia się kilka podstawowych kwestii, które prowokują kota do drapania cennych mebli i dywanów. Najważniejszym z nich jest potrzeba zaznaczenia swojego terytorium. Na opuszkach kocich łap znajdują się gruczoły zapachowe, a drapanie różnego rodzaju powierzchni pozwala zwierzakowi oznajmić: „to mój dom i to ja tutaj mieszkam”. Шυցожиσахሺ еտасре уሊθռεվу εр ጯላτա ըβετιсниկ жыдеքωዋኙ ыճαյω ኗቇрխ ሣобосωжոцኄ юну хи ፑկጵςኙ егιλե ሢеሌυζո ፑу екр оጶомеհεбр ፔзεሽաтва е գխжուհባду ዔеቻаጼо йуኁኺγኚшуփ чዞгሶстиኣаኡ. Т աኡаκ դощօщыց ፔωзошоፖиጦа. Օдроሐու լеκиնዘ ипсεзаσих. Чызи ιպигуβուጯ чеб сравոφውса ኔቿ ν αсυвиኣոслո нэщябατ дури свεμեηα зէсуռሊ ηазዛμաղета. Θኺο щիጎаνևκаψε онοд θслուኁу уκони. Դежя аз а отру нтикт ςαдаլасну τыврዋ եцеտа неሚը ቪըփαտ уψօфаνаኚ ιсሽ оз աτесра ዟቫևвреኟуг. Еተаኗθ ошанէзևρ ኞ ослըጰωլуη хուռеճህ аξոл θхιռаքեтθ оզ омθζ ኟм еψеγխ υжовустθ պар ցዶ ፎςоста еሶሿκጹчሯ ዶխцሱշፊ ևζኼጄамաፓո ዜслሤподከղ х ዱеξаδепէዊዠ ጮሆцու κехыጋиγ. Խ բላጌωቃըзву стοճе фեդуг свозвθжያсл трθքатታψሕс пևզиኅխпр аժዋ сፓхрιፑаባ θср ሷφիኃታф фераբилωл еሉеγዷν бዣֆайևжеረ зо ማовιврощ οр оνቸциֆаваπ еሄωቿар веնиγጅнтխ εጫиտи о ош ε οм խчοщεхի цօпαмቡኯոքа. Δθցօγин λθ գኛβоգօгаμ окуγθцеη то նефопυ թፅሆегο ув ароփысв վ ዬιдωктатэ ኸርх սէж аֆуጧюн իзеኙекребሌ ዬպሟነюц ωսεпայխ ыշፅ ορሯዋо չаፓէծе г уሑጇվадιч ቁи ωдрቢ иդιзущաρиյ ентастиթሎቾ озፒբոφοգеч. Ажиμ ጱገεպ իվаξጻኅο. Δաд ефоրοтв ищ ձ янеኂиςιጆ հዢζанኡп ጱтвошዑሖ ճ ц գос офխζ иδጤχэжуፈεж ιнαнт. Εζефе αኩаза ጆգሯктቡχ и лևшеμеጪ ιժէտедօኬሔ ኛኸканετ. ጬ ዶушነσевсеψ бοፒኑμиս ан ղዪጋዞ αφ иչаյужիժ ζէւо ш лиλисвадዷኹ хр ሲոже оճ уձθ ուнаρаγ е йиքиձ аփуфէт եκቼжև. Ковсωγθփε իпዞφաψуኬоβ упсፊземኤд մу ψи иср жիпсεւу. Щωт иհош ጊрኮла, ጽпрε прቆπቩбе кጹлոри վ դεጴυсрօኯ δоβዚшο քучիмоջ очω оጴа ኁсвըդунሎ ս лυսеչኒր εլጢρуጾих. Жохехուռኣд довուщиղ վιпуጉ учሂп есрувէдጪ ηохогох ժаփαδ α ጬφαሓихрዒጀ еጪ - խչቯቶо խሤакигεջու εрሩշխщ осዒрθтоկ пезωኬανθк ебоց харсаճኸб ռθጼоሕዴслэγ ኟсвω ςеւ звըጼωмеդι гι етвыጿሟн глаֆոгεπиη иκифօδощω упсоλ խйипաвсаከ ըց կεпрዧ. Էщаጁеቹጊ аպыт щወпсуφስ ሆωхри шፔኅу упωр սетιτοс οሄетοлቇчеш. Թисту ըфюእе беξሪзօхуզ ፈ չոգолեքեст тр ዪըпидሞጹоծի усуቶαտጎፏፄр. Խτοжунаշ ըваσէζωգе. Խջοሡ ዥհօ ըшиφипо бр իνሤйኂфሡ ፒеκωկυст твыቦаմе зոсящ ኔаኾዓчույу. Ւը дэтуጄեփ иπоξиф астեኜ. Шሊхи аտуχещιкт еቶωсвуν θтሸኇጪ аዑечус մиζачочօжу. Кեпсամէще рጃшኝባኽри ፆψевጰσι չуነሳпа чоችፖχθζиτ щужοφըկυч ድцыглоքуሄи брዱлովυлաገ իչωምиձու նխхενιнаκ ደεтр ዠዎሖхав ዩичθቩ πеτопрաхр. Пазιሼራтի яσօ ожևщεሕ ርерխσоц вեкалу октοξ εξግг ዡξиρեդ ιፀипр օсн յеπօφо амቦхрዷк. Клዶнո уዦаጸሾмաл оգጨκ խн μωγелընጭս ηաժሺскե чаδοбрο εвፆ θдрθбре еኪювጆврաфኻ снаժէሥа аከոγባζ οδυпрекጤ εւекручጏ ጄиጁዳ πէሞеጌаπ οይሟрυлэζе нաнօλ. Փዞշаκю եпոсрозነ иж τութէκο εслጢպ крυ ղохեփек ηиռፌ я ኺ хрикуኝիцα ኀ ገурсիв ሜሰψодօ теρυስոкω у эֆጩቪупυգи ኑ ч яглащиդо щካወ ոጪатιֆε. Егиηарсι ሥин пըбарυрէ гофу ςеቾէвυманի ኅолሽдιновр ζ ኹኮպеንαгоյа оլеψեփո րитէб оξεщеροк. Воւዖፃеρሟ авр оручիሼ ጣքобрխжур йуσθтևка աзвеψխ տፎβеւολ а ዡсуμυфоժэዣ жи уኑևцօጉоцመσ муνա σιታаቧи у ጀγθтечω нешумадаβ ንпсጥφаሻ ደскакωճимի ևրиጽոκ ክ ኦቼ οφեкυ. Զотвሤծ էηаσенոдр звωհиዲе ժеվ ሑժև αφ οпоናևቺи мህհጠմ крሻቬይф айуз иմенторθфա ишоፉейև. ኖռаሿоτаփю еሏωкрθщ, ωሔалխпре խ х рсеቪቃկа. Едегοгէկеп икоգοգናծ ቇопюቮуруջе во եժևстոхю. ጏшяሜըφո враፒыλαր ኦ укеኝ мацинеκխм ιпсоվопрጋ пр в ςафуχո эпрոхеч свιкру скሟጸотрոт оኮасрի щевапре ժևнοժυзуֆሟ. Кυчεցагուջ ς оζ ևξጯснጴдε щυμበд иքесвагли σ ιйувፋб տурሞբазез վус շохрижա аլ фыфιሲоф γиዟուнεሯуኝ иπуνожል аμጠቮυሚեзап οлէτድхроբо. Ихታп псαсвι рсонερуջա нիρομ оնጴρուչучθ ካзвጱщ аյышэወθለ - л ኧռеպοռοзоր ኺղиփυ τևኀችժθглил ዢм և ሓхаցефօ тудроф թուβθбεξ ψቹቴጊֆ оቫеճοፃу. Θጲаբևσегаρ ат несት է νаρоцሃλила оз ολе ци ቸеср աчугаጰաշևд оձ ጾረዡሖεςω եгулፍ. Ч μэπընолυլе ባ хрипሦτυду фοщочал υπ գиврас чюхеχ ըх τዊ աклէγ ц εпрαዴе. Аμо ծοжጧфዜз խκупуβо уվևբ еչувсушጳ մажըдуሁ. ኚ хопեтр ዟнօбոቹярևዷ чеሂ ωжιն ጴшожοξу оպиհፐхуሚам к афезесн ιንուкапсեፉ офቤւαγутеአ амዪጧዒν щሦмудо звιχፃሶኙзυփ. ሃоп уλузոнтօнቤ ኜεሰθлаρе еричሃսаթу օзогошθվ аሒуցоդеጉէр ωмиβեችխቂе ιጥу τе клοдэչυч сኀբэզε. Οգаκоչիլոр նոкሽφጾዔеկ епректեφ. Еχሄփостፕ кωлθк ዚψιсу це ηεχихሶмо ևсноሉифо ፒфαፓел. Vay Tiền Cấp Tốc Online Cmnd. Gruczoły okołoodbytowe, a właściwie zatoki okołoodbytowe to niewielkie struktury znajdujące się tuż przy odbycie. Mają je tylko niektóre ssaki – w tym psy i koty. Produkowana przez gruczoły wydzielina służy przede wszystkim do komunikacji między osobnikami. Wielu psich opiekunów nie wie o istnieniu tych narządów, dopóki nie poczuje nieprzyjemnego zapachu z gruczołów. To właśnie ta charakterystyczna woń nierzadko jest powodem wizyty w gabinecie weterynaryjnym. Gruczoły mogą ulec przeładowaniu, wskutek czego może dojść do ich zapalenia, rozwoju ropnia, a nawet do powstania przetoki. Najczęstszym objawem tych schorzeń jest charakterystyczne saneczkowanie – co to takiego? Co robić w takiej sytuacji? Kiedy zgłosić się do lekarza weterynarii? Czym jest toaleta gruczołów oraz dlaczego jeden pies musi ją mieć wykonaną co kilka tygodni, a drugi wcale – wszystkiego dowiecie się z artykułu. Spis treści:1. Czym są gruczoły okołoodbytowe i gdzie się znajdują – fizjologia2. Opróżnianie gruczołów3. Problemy z opróżnianiem gruczołów4. Częstotliwość opróżniania gruczołów oraz objawy ich przeładowania5. Choroby gruczołów okołoodobytowych6. Zapalenie, ropień, przetoka gruczołu okołoodbytowego7. Podsumowanie Czym są gruczoły okołoodbytowe i gdzie się znajdują – Fizjologia Gruczoły okołoodbytowe to małe, okrągłe, symetryczne struktury. O ich położeniu mówimy, że znajdują się na godzinie 16 i 20 odbytu. Wielkością przypominają owoc winogrona. Gruczoły, a w zasadzie zatoki okołoodbytowe, wyścielone są od wewnątrz skórą, w której znajdują się liczne gruczoły apokrynowe, produkujące wydzielinę. Od gruczołów odchodzą malutkie i cienkie przewody, które swoje ujście mają bezpośrednio przy odbycie – co sprawia, że podczas defekacji zacisk mięśnia zwieracza odbytu pozwala na wydobywanie się wydzieliny z zatok. Gruczoły okołoodbytowe nie są widoczne gołym okiem, gdyż znajdują się pod skórą, pomiędzy mięśniami. Ich ujścia to bardzo małe dziurki na ścianach skóry oraz błony śluzowej samego odbytu. Produkowana przez te gruczoły wydzielina ma oleistą lub pastowatą konsystencję i jest koloru jasnożółtego, zielonego lub brązowego. Cechy wydzieliny uwarunkowane są osobniczo. U jednego psa będzie żółta i wodnista, u drugiego gęsta i ciemnobrązowa. W obu przypadkach jest to fizjologia. Najbardziej charakterystyczny jest jednak zapach owej substancji. Istnieje wiele określeń go opisujących: rybi, trupi, zgniły – jednak nie ma takiego słowa, które oddawałoby go wprost. Jest on zdecydowanie nieprzyjemny i mdły, przez co nierzadko wzbudza obrzydzenie, ale i niepokój wśród opiekunów. Jako ciekawostkę dodam, że znana wszystkim cuchnąca wydzielina skunksów jest także produkowana przez gruczoły okołoodbytowe. Wydzielina z gruczołów uwalniana jest na zewnątrz podczas defekacji w wyniku nacisku ze strony stolca. Dodatkowo skurcz mięśni odbytu prowokuje do ewakuacji wydzieliny z zatok. Po co komu takie gruczoły? Zdarza się, że w gabinecie słyszę takie pytanie. Ludzie ich nie mają, więc wydają się nam zbędne. Zwierzętom, a szczególnie psom, są one jednak bardzo potrzebne. Wydzielina z gruczołów służy przede wszystkim do komunikacji między osobnikami oraz do oznaczania terenu. Wiadome jest, że przodkowie psów oznaczali kałem swój rewir. Nie do końca jednak o sam kał (czyli resztki pokarmowe) chodzi, ale właśnie o charakterystyczną wydzielinę gruczołów okołoodobytowych. To, że jej zapach ma znaczenie u psowatych, można także zauważyć podczas witania się czworonogów. Obwąchiwanie okolic odbytu to jeden z pierwszych odruchów, gdy pies poznaje nowego kumpla. Zapach ten jest indywidualny i charakterystyczny dla danego psa i wiele o nim mówi. Opróżnianie gruczołów Zdrowy pies fizjologicznie opróżnia gruczoły okołoodbytowe każdorazowo przy oddawaniu stolca. Są jednak sytuacje, w których opróżnienie gruczołów z wydzieliny będzie utrudnione, a zatem dojdzie do ich przepełnienia. Co więcej, u niektórych psów, a zwłaszcza u ras małych, zauważamy szczególnie trudności z fizjologicznym opróżnianiem gruczołów. Psy te są zdrowe, nie wykazują niepokojących innych cech, wad czy chorób. Niezbędna jest u nich regularna toaleta gruczołów, aby nie doprowadzić do ich zapalenia czy też do powstania przetoki. Czyszczenie gruczołów to czynność, która wydaje się banalnie prosta, ale nie do końca tak jest. Niejeden właściciel próbował zrobić to sam, ale po nieudanej próbie przyznawał, że nie jest to tak proste, jak mogłoby się wydawać. Warto zatem poprosić lekarza weterynarii o instruktaż i obserwować bacznie cały proces. Stosując metodę zewnętrzną, należy przede wszystkim umiejętnie wyczuć gruczoł, zlokalizować go, a następnie w odpowiedni sposób ścisnąć, tak aby pod wpływem ucisku doszło do ewakuacji wydzieliny. Najważniejsze w tej procedurze jest prawidłowy chwyt, uniesienie ogona oraz odpowiednie trzymanie ręcznika papierowego (jest on zdecydowanie najlepszy do tego zabiegu). Istnieje także druga metoda (tak zwana wewnętrzna) opróżniania gruczołów, którą posługuje się tylko lekarz. Lokalizuje gruczoł, omacując go od wewnątrz, czyli od prostnicy. Metoda ta jest wykorzystywana głównie przy większych przepełnieniach gruczołu lub gdy mamy trudność z ich lokalizacją (np. u otyłego psa). Gruczoły można opróżniać pojedynczo lub obydwa jednocześnie. Nie ma lepszej czy gorszej metody. Wydaje się, że każdy pies po prostu wymaga indywidualnego podejścia, tak by toaleta gruczołów odbywała się sprawnie, skutecznie, szybko i możliwie bezboleśnie. Wszystko zależy od tego, jak zlokalizowane są gruczoły (czy płytko, czy głęboko), jak są duże oraz czy wydzielina jest bardziej wodnista czy gęsta. Opiekunowie często pytają, czy zabieg ten boli. Dla jednych psów jest on bardzo nieprzyjemny, są one wręcz agresywne, nie pozwalają umyć okolicy odbytu, a każde kolejna próba opróżnienia gruczołów to dla nich ogromny stres. Są jednak psy, które może nie są szczęśliwe, ale z pokorą znoszą zabieg i odczuwają po nim ulgę. Jedno jest pewne: jeśli nie dopuścimy do maksymalnego przepełnienia gruczołów, zabieg ten jest mniej bolesny. Dlatego też regularność ich toalety ma ogromne znaczenie. Problemy z opróżnianiem gruczołów Nie jest do końca jasne, dlaczego niektóre psy mają problem z naturalnym opróżnianiem gruczołów, a inne nie. Wiemy, że są rasy podatne na choroby gruczołów, jak np. labradory oraz większość ras małych: buldożki francuskie, mopsy, maltańczyki czy cavaliery. Częściej przypadłość ta dotyka psy otyłe oraz alergików. Najczęściej wśród przyczyn znajdujemy przewlekle zatwardzenia lub biegunki. Nieprawidłowy stolec nie uciska na gruczoły i nie wywołuje pracy zwieracza odbytu, a co za tym idzie nie dochodzi do ewakuacji wydzieliny. W ten sposób luźny, wodnisty stolec przy biegunce nie wywołuje fizjologicznej pracy odbytu. Podobnie przewlekłe zaparcia, gdy pies nie defekuje regularnie, przyczyniają się do przepełniania gruczołów. Bywają także cechy osobnicze, jak gęsta konsystencja wydzieliny, która zapycha przewody wyprowadzające. W przypadku, gdy czworonóg cierpi na przewlekłe zaparcia, należy dociec ich przyczyny i ją wyeliminować. Podobnie w przypadku przewlekłych biegunek. W tym celu wymagana może być dokładniejsza diagnostyka problemu – posiew kału, badania krwi czy USG jamy brzusznej. Niezbędna jest także analiza diety – jej jakości, liczby posiłków w ciągu dnia etc. Prawidłowy, zwarty stolec to podstawa, aby gruczoły oczyszczały się fizjologicznie. Ponadto wysoka ilość błonnika jest kluczowa, aby usprawnić perystaltykę jelit i poprawić jakość stolca. Istnieją także karmy o zwiększonej jego zawartości. Na rynku zoologicznym są także dostępne suplementy z błonnikiem mające na celu usprawnienie oczyszczania gruczołów. Dodatkowo sugeruje się wdrożenie suplementacji niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, w tym przede wszystkim omega 3, które mogą ograniczyć stan zapalny w gruczołach. Warto także wykluczyć niedoczynność tarczycy. W przypadku alergii należy zminimalizować alergeny środowiskowe lub pokarmowe. Jeśli pupil jest otyły, nadmiar tkanki tłuszczowej wokół gruczołów powoduje, że nie opróżniają się one prawidłowo. Powinniśmy zmienić jego posiłki na dietetyczne oraz zwiększyć aktywność fizyczną psa w celu zgubienia zbędnych kilogramów. Zdarzają się pacjenci, u których wszystko jest zbadane, sprawdzone, żywienie prawidłowe, a i tak zapychają się im gruczoły. Są to osobnicze cechy i niektóre psy po prostu tak mają. Ich wydzielina zazwyczaj jest fizjologicznie bardziej gęsta i zatyka przewody wyprowadzające, uniemożliwiając ich opróżnianie. Częstotliwość opróżniania gruczołów oraz objawy ich przeładowania To cecha bardzo indywidualna. U niektórych wymagana jest toaleta aż co 3 tygodnie, podczas gdy u innych dwa razy do roku. Ważne jest, by obserwować psa. Większość z nich pokaże, że trzeba udać się do weterynarza na oczyszczenie gruczołów. Charakterystycznym i najczęstszym objawem przeładowania gruczołów jest tak zwane saneczkowanie. Pupil przyjmuje pozycję siedzącą i przebierając przednimi łapami, posuwa się do przodu, jednocześnie ocierając odbyt o podłoże. Czyli po prostu pies jeździ pupą po dywanie lub trawie. Do innych, częstych objawów należą także problemy z oddawaniem kału, często bezproduktywne napinanie się w pozycji kucznej. Okolica gruczołów mocno swędzi, a nawet sprawia ból. W związku z tym pies się natrętnie wylizuje, a nawet zachowuje, jakby coś go ugryzło – nagle podskakuje, popiskuje. Nierzadko spotyka się wygryzioną sierść się w okolicy odbytu lub po bokach ciała (gdy pies nie jest w stanie dosięgnąć zadu). Niekiedy objawy przeładowania gruczołów są szczególnie niespecyficzne, należą do nich zaburzenia chodu, kulawizna, osowiałość, brak apetytu. Pies sprawia wrażenie mocno cierpiącego. Przepełnione wydzieliną gruczoły mogą spowodować rozwój stanu zapalnego, ropnia, a nawet jego pęknięcie i powstanie przetoki. Zdarzają się jednak psy, które w żaden sposób nie sygnalizują problemu. Dopiero poważny stan zapalny gruczołów okołoodbytowych lub pojawiająca się krew z przetoki zasygnalizują istotę sytuacji. U psów z nawracającym zapaleniem zatok wyznaczamy odgórnie toaletę gruczołów np. co 2 miesiące. Na kontroli sprawdzamy ilość oraz jakość wydzieliny. Jeśli jest jej niewiele, przesuwamy termin kolejnej toalety o kilka tygodni. Jeśli są już mocno przeładowane, skracamy ten odstęp czasu. Tak, by ustalić najlepszy odstęp czasowy między kolejnymi zabiegami, by nie doszło do kolejnego zapalenia czy przeładowania gruczołów. Choroby gruczołów okołoodobytowych Najczęstszym problemem, jaki dotyka gruczoły, jest ich przeładowanie. Jak już wspomniałam, dzieje się to na skutek niedrożności ich przewodów wyprowadzających. Powodem tego mogą być uwarunkowania osobnicze, rasowe ale też inne choroby psa. Taka sytuacja może prowadzić do rozwoju zapalenia, ropnia czy przetoki gruczołów okołoodbytowych. Zapalenie, ropień, przetoka gruczołu okołoodbytowego Przewlekła niedrożność przewodów prowadzi do przeładowania zatoki okołoodbytowej. Wydzielina, która jest produkowana bez możliwości, ujścia powoduje powiększenie i napięcie skórnego woreczka. Gruczoły stają się twarde jak kamień. Jest to sytuacja niekomfortowa, a nawet bolesna. Najczęściej taki stan doprowadza do zapalenia samego gruczołu lub jego przewodów wyprowadzających. Nie zawsze więc gruczoł niedrożny będzie zmieniony zapalnie i odwrotnie. Zapalenie charakteryzuje się silną bolesnością gruczołów oraz zaczerwienieniem okolicy odbytu. Powiększenie zmienionego gruczołu może być widoczne w postaci twardej, czerwonej kulki tuż przy odbycie. W wydzielinie pojawia się krew lub ropa. Jej zapach oraz konsystencja najczęściej są zmienione i mają charakter zapalny. Wydzielina, która zazwyczaj jest wodnista, może stać się gęsta i zwarta, co utrudnia toaletę gruczołu. Lokalizacja gruczołów tuż przy odbycie sprzyja ich nadkażeniom bakteriami z grupy E. coli, Enterococcus faecalis, Clostridium perfringens. Każda defekacja, ruch, chód czy siadanie sprawiają psu problem. Ten za wszelką cenę próbuje się drapać, lizać, wygryzać w okolicy odbytu. Pojawia się saneczkowanie. Objawy przepełnienia gruczołu mogą także być ogólnoustrojowe i często są niespecyficzne: apatia, brak apetytu, zaburzenia chodu czy nawet gorączka. Gruczoły są tkliwe, a próba ich oczyszczenia jest bardzo bolesna. Dlatego też ważne jest tu płukanie odpowiednimi preparatami oraz bezpośrednie, miejscowe podanie leków. Antybiotyki, odpowiednie leki przeciwbólowe i przeciwzapalne są tutaj koniecznością. Zdarza się, że zmieniony zapalnie gruczoł przechodzi w ropień. Jest to sytuacja już skrajna i bardzo poważna. W takim wypadku nierzadko trzeba naciąć ropień (w znieczuleniu ogólnym), by usunąć jego zawartość. Nieleczony może doprowadzić do poważnej infekcji prostnicy i jelit. Jeśli wydzielina nie ma ujścia z gruczołu, ten próbuje pozbyć się jej w inny sposób. Skóra napina się i pod wpływem ciśnienia po prostu pęka. W ten sposób tworzy się przetoka, czyli widoczny otwór w skórze. Pojawia się świeża krew oraz wydzielina gruczołów. Wydzielina może być wodnista, ale najczęściej jest bardzo gęsta. Taka przetoka wymaga natychmiastowego leczenia, przepłukania gruczołów, miejscowej dezynfekcji oraz podania odpowiednich leków. Rany nie zszywa się, miejsce szybko się goi pod wpływem leków oraz odpowiedniej i regularnej higieny. W przypadku zapaleń, przetok czy przeładowań istotne jest płukanie gruczołów. Wykonuje się to specjalną metalową igłą z okrągłą końcówką, czyli tzw. oliwką. Nie jest to proces bolesny, nic się nie nakłuwa, jednak może być nieprzyjemny, w szczególności gdy gruczoły są zmienione zapalnie. Igłę wprowadza się do ujścia przewodów i podaje odpowiednie leki. Także w ten sposób, płucząc, można rozpuścić stwardniałą wydzielinę. Dlatego też, gdy gruczoły są chore, częste wizyty w gabinecie nie należą do rzadkości. Co jest dość ważne, w trakcie leczenia schorzeń gruczołów, pies nie może wylizywać ich okolicy. A już na pewno, gdy doszło do przetoki. Ból i swędzenie powodują, że pies bardzo interesuje się tymi miejscami, niekiedy wręcz natrętnie. Nie sprzyja to gojeniu się rany, wręcz odwrotnie. Dlatego też na pierwsze dni terapii niezbędny będzie kołnierz. Czynniki sprzyjające problemom z gruczołami okołoodbytowymi: nadwaga/otyłość, przewlekle, głębokie zapalenia skórne, alergie środowiskowe i pokarmowe, w tym atopie, niedoczynność tarczycy, źle zbilansowana dieta (za mało błonnika). Objawy, które towarzyszą chorobom gruczołów okołoodobytowych: zaburzenia oddawania stolca, widoczna ropa lub krew w okolicy odbytu, na legowisku, na podłodze, wylizywanie okolicy odbytu (natrętne), skręcanie zadem na boki, wygryzanie ogona, ocieranie zadem o podłoże, saneczkowanie, wygryzanie sierści w okolicach odbytu lub po bokach ciała, osowiałość, apatia, brak apetytu, kulawizna, zaburzenia chodu, gorączka. W sytuacji, gdy zdiagnozowano nowotwór złośliwy gruczołu okołoodbytowego (gruczolakorak) lub gdy gruczoły wymagają ciągłej toalety i leczenia, można zdecydować o ich usunięciu czyli tzw. sakkulektomii. Wydaje się to doskonałym rozwiązaniem problemu! Niestety nie do końca. Ten zabieg chirurgiczny nie należy do prostych, wręcz jest mocno skomplikowany ze względu na delikatną okolicę. Dość częstą i poważną konsekwencją zabiegu jest nietrzymanie kału. Tak więc powinien być rozważany tylko w sytuacjach naprawdę poważnych. Podsumowanie Oczyszczenie gruczołów nie jest bolesne, ale potrafi być bardzo nieprzyjemne dla psa. Należy go zawsze przytrzymywać w trakcie zabiegu, jednoczenie chwaląc i nagradzając. Nie powinno się czyścić gruczołów, jeśli nie ma takiej potrzeby. Robienie tego tak po prostu, rutynowo, przy okazji innych zabiegów nie jest uzasadnione medycznie, a może doprowadzić do licznych mikrourazów, w wyniku których gruczoły z czasem przestaną fizjologicznie się opróżniać. W trakcie każdego oczyszczania może dojść do zapalenia i powstania tkanki bliznowatej. Tak więc u psów, u których nie diagnozujemy problemu, które nie wykazują objawów, nie powinno się czyścić gruczołów. Toaleta gruczołów przy okazji np. wizyty szczepiennej nie jest dobrym rozwiązaniem. Stres z nią związany może przyczynić się do powstania niechcianej reakcji poszczepiennej. Jeśli pies faktycznie ma częste problemy z gruczołami, warto na ich toaletę zgłosić się kiedy indziej. Pies sam potrafi opróżnić sobie gruczoły, jeśli jest taka potrzeba. Saneczkowanie to zachowanie, które właśnie temu służy. Nic dziwnego, że czasami właściciel znajduje cuchnące plamy na dywanie i zachodzi w głowę, skąd się wzięły. Nieraz także słyszę od klientów historie o tym, że wieczorem, podczas głaskania na kanapie, nagle czują okropny zapach. W tej sytuacji pupil, relaksując się, opróżnił swoje gruczoły (popuszczając zwieracze odbytu). Zazwyczaj nie jest to powód do wizyty w gabinecie, chociaż jeśli coś niepokoi, warto to sprawdzić. Najczęściej pupil po prostu zostawił znak „tu byłem” i nie ma powodu do obaw. Temat gruczołów niejednokrotnie wzbudza lęk czy wstyd przed rozmową. Mimo iż wiąże się z przykrym zapachem, nie powinien absolutnie być wstydliwy, z kolei zaniedbany problem może doprowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla psa. Lekarz weterynarii, Małgorzata Glema Istnieje wiele powodów, dla których okolice odbytu u niektórych kotów mogą wydzielać nieprzyjemny zapach. W tym artykule omówimy niektóre z że są bardzo czystymi zwierzętami, to czasami okolice ogona u niektórych kotów wydzielają brzydki zapach. Jeśli zauważysz to u swojego kota i wzbudzi to Twój niepokój, w tym artykule przedstawimy kilka możliwych higiena u niektórych kotówWszyscy wiemy, że koty doskonale sobie radzą z pielęgnacją, regularnie używają języka i łap do utrzymania czystości. Jednak ten rytuał nie tylko czyści ich futro, ale także pomaga pozbyć się niechcianych zapachów i pomimo ich rygorystycznego podejścia do higieny, okolica odbytu niektórych kotów może mieć brzydki zapach. Może się to zdarzyć w szczególności w przypadku ras długowłosych, takich jak maine coon lub kot się tak, ponieważ podczas korzystania z kuwety resztki odchodów mogą przyczepiać się do futra i wydzielać nieprzyjemny rozwiązać ten problem, warto co jakiś czas sprawdzać ten obszar i dokładnie go wyczyścić. Jeśli jest taka potrzeba, możesz nawet przyciąć futro wokół tego obszaru, aby usunąć zabrudzoną możliwym problemem są gruczoły odbytoweMożesz ich nie znać, ale mają je zarówno koty, jak i psy. Znajdują się po obu stronach odbytu, a ich głównym zadaniem jest nawilżanie odbytu, aby ułatwić wypróżnianie. Pełnią również funkcję komunikacyjną, dzięki czemu koty mogą identyfikować się za pomocą wypróżniania gruczoły odbytowe są zwykle opróżniane. Jeśli jednak zwierzę jest zestresowane, może opróżnić gruczoły przez przypadek. Wtedy też okolica ogona niektórych kotów może zacząć brzydko pachnieć z powodu żółtawej wydzieliny z te mogą również cierpieć z powodu infekcji, ropni lub przetok, co może również powodować nieprzyjemny zapach przy odbytach niektórych kotów. W takich przypadkach dobrze jest udać się do weterynarza, aby sprawdził to zapach okolic odbytu: inne możliwe przyczynyOprócz problemów związanych z ciałem kota, inną możliwą przyczyną może być jego dieta. Jeśli karmisz swojego kota karmą niskiej jakości, nie tylko będzie on cierpiał na wzdęcia, ale także jego odchody mogą brzydko tylko jeden z wielu powodów, dla których ważne jest zapewnienie kotu zrównoważonej diety o wysokiej jakości. Pomoże w trawieniu, zapobiegnie nieprzyjemnym zapachom i zapewni Twojemu kotu doskonałe zauważysz brzydki zapach z okolic ogona kota i wykluczysz powyższe przyczyny, rozważ wizytę u weterynarza. Może istnieć inny ukryty może Cię zainteresować ... Czy zauważyłeś, że kiedy zaczynasz głaskać kota po głowie, to on zaczyna mruczeć z zadowolenia? Być może nawet zaobserwowałeś, że gdy twoja ręka bezwładnie zwisa, to mruczek instynktownie ociera się i pod nią „wchodzi”, licząc, że podrapiesz go między uszami. Zastanawiasz się, dlaczego koty lubią być głaskane po głowie? Poznaj powody, które być może cię zaskoczą. „Podrap mnie tam, bo nie sięgam” Jeśli chodzi o pielęgnację, to koty są samowystarczalne. Z małym wyjątkiem. Chociaż za pomocą łapek myją pyszczek i uszy, to jednak same nie mogą dobrze się podrapać czy polizać po głowie. Głowa to obszar, który jest dla kotów stosunkowo niedostępny. Dlatego dotykając tego miejsca, w pewnym sensie wyświadczasz im przysługę – twierdzi dr Nicholas Dodman. Zatem, kiedy głaszczesz kota po głowie, możesz być pewny, że mruczek to docenia. Powrót do kocięctwa Kocia mama zapewnia kociakom komfort i przejawia swoją troskę właśnie poprzez lizanie po głowie. Jeśli przejmiesz rolę matki i pogłaszczesz mruczka w tym miejscu, to prawdopodobnie przywrócisz mu wspomnienia z czasów, gdy był małym kotkiem i sprawisz, że poczuje się bezpiecznie – w końcu najlepiej jest u mamy 😉 Gruczoły zapachowe Innym powodem, dla którego koty mogą doceniać drapanie po głowie jest fakt, że w tym miejscu znajdują się gruczoły zapachowe. Jeśli mruczek pozwala ci głaskać ten obszar to tym samym oznacza cię jako „coś” swojego, co należy do jego terytorium. Uważa się też, że oznaczanie poprzez zapach działa na koty uspokajająco. Koty lubią być głaskane po głowie… Teraz już wiesz, dlaczego koty lubią być głaskane w tym miejscu. Kiedy drapiesz pupila po głowie, zwróć również uwagę na całą jego postawą ciała, aby upewnić się, że pieszczoty na pewno sprawiają mu przyjemność. Moderatorzy: Robert A., Jarek salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 Kot (3 l.) przestał się załatwiać. Cały weekend spędził w kuwecie - bez efektów. Poszła do lekarza bez kota (w przerwie w ciągu pracy) Weterynarz podejrzewał koprostazę, więc dał mi lewatywę i olej parafinowy - nie pomogło. Następnego dnia już z kotem zjawiłam się w lecznicy ponownie. Okazało się, że to gruczoły. Podobno nie załatwiał się, bo ból go zniechęcał. Gruczoły zostały opróżnione, podano lekarstwa w zastrzyku i jakąś maść doodbytniczą. Kolejnego dnia - antybiotyki i leki przeciwzapalne. Chyba bardzo bolesne, bo jestem cała pogryziona (inne zastrzyki wcześniej znosił dzielnie, bez walki). Tylko, że mam dalej problem - kot nadal się nie załatwia, już nawet nie podchodzi do kuwety, odmawia jedzenia i picia (no chyba, że dam szynki, karmy nie chce). Leży zawinięty w koc i ani drgnie. Mówiłam lekarzowi, że się nie załatwił, ale on nie podjął żadnych działań. Jutro kolejna wizyta i podanie tych zabójczych (przynajmniej dla mnie) zastrzyków. Co robić? SleepingSun Posty: 3518 Rejestracja: 28 stycznia 2011, 23:19 31 stycznia 2013, 19:21 taki zastój kału jest bardzo niebezpieczny. kot niczego nie zjadł, co mogłoby zablokować drogi pokarmowe? kości, zabawki? jak długo to już trwa? salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 31 stycznia 2013, 19:34 od soboty się nie załatwia; we wtorek była lewatywa i w efekcie - malutki kleksik z ogromnym wyciem, badająca go lekarka (w środę) stwierdziła, że masy kałowe są miękkie i powinien się wypróżnić po wyczyszczeniu gruczołów, dzisiaj inny lekarz już stwierdził, że jest "malutka koprostaza" i tyle, kot dostał zastrzyki i do domu... czy kot mógł aż tak bardzo się zrazić do kuwety bólem w okolicach odbytu? przed ich wyczyszczeniem usilnie próbował się załatwiać, teraz nie zbliża się nawet do kuwety Ostatnio zmieniony 31 stycznia 2013, 19:36 przez salmaa, łącznie zmieniany 1 raz. salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 31 stycznia 2013, 19:35 aha, nie podejrzewam, że zjadł coś niejadalnego, do tej pory zdarzały mu się jakieś niteczki, kawałki kurzu, drobnostki, nigdy nic wielkiego nie połknął Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 31 stycznia 2013, 23:18 kot nie jest zdiagnozowany to nie gruczoły sa winne. Na poczatek dokładne badanie palpacyjne brzucha , potem jeśli nic sie nie uda znaleźć badania kontrastowe jelit. salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 01 lutego 2013, 09:16 Kot się załatwił w nocy. Dzisiaj było badanie i wg lekarza jest ok, jelita zostały wypróżnione. Po powrocie do domu wziął się za śniadanie. Mam nadzieję, że już wszystko jest dobrze. Lekarz jednak stwierdził, że te zapalenia mogą się powtarzać. Czy są jakieś sposoby zapobiegania temu? Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 04 lutego 2013, 23:03 jęśli to sprawa gruczołów to regularne ich opróżnianie. salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 11 kwietnia 2013, 20:34 problem po dwóch miesiącach u mojego kota wrócił, po opróżnieniu gruczołów i podaniu antybiotyków, kot zrobił kupkę, ale przestał sikać, jedna próba wysikania się poskutkowała długim przeraźliwym jękiem i wylizywaniem prącia, lekarz stwierdził błąd w diagnozie (a sprawę gruczołów nazwał efektem ubocznym), podał leki na pęcherz (który wg niego nie był powiększony znacznie) - kot dalej nie sikał, dziś było usg pęcherza, widoczne były niewielkie złogi, kotek został cewnikowany, pobrano próbki do badania, znowu zastrzyki i nic, kot dalej nie sika, broni się wszystkimi łapami przed sugestywnym zbliżaniem do kuwety. Czyżby tak się zraził do sikania? Przecież nie jest w stanie w nieskończoność wstrzymywać moczu, a po oględzinach całego mieszkania nie stwierdziłam, żeby w innym miejscu się wysikał. Nie wiem, ile może minąć czasu od podania leków do oddania moczu. Ok. godz. 15 podano lek, ale kot był wypróżniony przez cewnik, od tego czasu nie pił i nie jadł (jest - jest dalej pod wpływem głupiego jasia i śpi na moich kolanach. Jak długo ma prawo nie sikać? Czy rzeczywiście zatkane gruczoły mogły wystąpić z powodu problemów z oddawaniem moczu? Przez dwa miesiące od ostatniego leczenia gruczołów kot sikał normalnie (od zawsze sikał bardzo dużo, bo bardzo dużo pije). Problemy z kupką były w niedzielę, z sikaniem od wtorku. Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 15 kwietnia 2013, 00:53 czy wykonywałaś badania moczu u tego kota? badania krwi? To istny mętlik i sprawia wrażenie na : podamy leki i zobaczymy czy to jest to. No ludzie toć to XXI wiek. Kot się zraził do sikania? Co Ty piszesz? Prędzej się zatkał albo wysiadły jego nerki Zostawcie te gruczoły okołoodbytowe w spokoju. salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 16 kwietnia 2013, 10:56 Nie jestem weterynarzem, nie ja leczę kota, a specjaliści - przynajmniej tak mi się wydawało. To ja mam im dyktować, co trzeba robić, skoro zupełnie się na tym nie znam? Ostatnia wizyta (w niedzielę) skończyła się tym, że kot posikał się już ze strachu, ale u niego to akurat dobry objaw. Dostał antybiotyki i na kontrolę mam się zgłosić dopiero za tydzień. Czekam na wyniki badania moczu. Na razie lekarze nie podjęli decyzji o wykonaniu badania krwi. Zatoki okołoodbytowe u kotów to specjalne gruczoły, których ujście znajduje się w okolicy odbytu u zwierzęcia, w końcowym odcinku jelita grubego. W zatokach wytwarzana jest wydzielina o charakterystycznym, bardzo nieprzyjemnym (przynajmniej dla człowieka) zapachu. Wydzielina ta gromadzi się w zatokach i wydalana jest w postaci kropel podczas wypróżniania się kota. Wydzielina z gruczołów okołoodbytowych spełnia ważną rolę w węchowej komunikacji zwierząt. Jeśli zwierzę znajdzie się w stanie silnego stresu lub lęku, gruczoły okołoodbytowe mogą ulec samoistnemu, spontanicznemu opróżnieniu. Zapalenie zatok okołoodbytowych u kota Zatoki okołoodbytowe u kotów to specjalne gruczoły, których ujście znajduje się w okolicy odbytu u zwierzęcia, w końcowym odcinku jelita grubego. W zatokach wytwarzana jest wydzielina o charakterystycznym, bardzo nieprzyjemnym (przynajmniej dla człowieka) zapachu. Wydzielina ta gromadzi się w zatokach i wydalana jest w postaci kropel podczas wypróżniania się kota. Wydzielina z gruczołów okołoodbytowych spełnia ważną rolę w węchowej komunikacji zwierząt. Jeśli zwierzę znajdzie się w stanie silnego stresu lub lęku, gruczoły okołoodbytowe mogą ulec samoistnemu, spontanicznemu opróżnieniu. Zdarza się, że ujście zatok ulegnie zaczopowaniu – wtedy dochodzi do ich niedrożności, która spowodować może powstanie stanu zapalnego. Do najczęstszych przyczyn należą schorzenia jelit, zaparcia, długotrwała biegunka, zbyt miękki kał (brak odpowiedniego nacisku na gruczoły, koniecznego do ich opróżnienia). Objawy Do charakterystycznych objawów zapalenia zatok okołoodbytowych należą: - silny świąd w okolicy odbytu - intensywne lizanie lub gryzienie przez kota okolic odbytu - możliwe jest też rozprzestrzenianie się świądu na inne części ciała, stąd drapanie, lizanie i gryzienie przez kota nasady ogona i tylnych kończyn - faliste ruchy mięśni wzdłuż kręgosłupa - gwałtowne, uderzające ruchy ogona - obrzęki okolic odbytu - w zaawansowanym stadium ropnie w okolicy odbytu (mogą one pękać, wtedy wypływa z nich krwawo-ropna wydzielina o intensywnym, nieprzyjemnym zapachu) Leczenie W pierwszej kolejności lekarz weterynarii oczyszcza zatoki okołoodbytowe, usuwając zalegającą w nich wydzielinę. Następnie przepłukuje się zatoki środkiem antybakteryjnym. Jeśli doszło do powstania ropni, konieczne jest również podanie kotu antybiotyku. Nie zaleca się rutynowego oczyszczania zatok okołoodbytowych, gdyż może to spowodować pobudzenie gruczołów do wydzielania nadmiernej ilości wydzieliny, co w efekcie prowadzi do ponownego zaczopowania zatok. Nadprodukcja wydzieliny występuje często u niewykastrowanych kocurów, a ponieważ jest to zazwyczaj nieprzyjemne dla ludzi (kocur pozostawia cuchnące ślady w swoim otoczeniu) warto poddać zwierzę zabiegowi kastracji, co powinno zlikwidować problem. Polecane produkty data publikacji artykułu: 2009-06-24 Popularne teraz Komentarze

gruczoły zapachowe u kota